Geschreven door joyceheijnsdijk
Ik denk dat dit niets nieuws is. Studeren in Coronatijd is bagger. En toch zal er een beter tijd aanbreken. Daar ben ik van overtuigd. De vragen die jongeren zichzelf stellen zijn van alle tijden, alleen komt dit nu zo veel in de media dat je bijna gaat denken dat het nieuw en niet te doen is. We leven inderdaad in een rare tijd. En ja, we krijgen we een bak ellende over ons heen. Lockdown, rellen, eenzaamheid en verrekt weinig goede voorbeelden.
En dan vraag ik me af: Als je geen mooie verhalen leest, geen goede voorbeelden krijgt, hoe kun je je dan een beeld vormen van een positieve toekomst?
Geen wonder dat je als jongere de moed in de schoen zinkt. Maar er zijn wel degelijk goede vooruitzichten. Als je kijkt naar eerdere nare perioden in de wereld, blijkt dat het daarna altijd weer beter gaat. En dat gaat deze keer ook gebeuren, ik heb er alle vertrouwen in. Opbouw na een nare periode biedt altijd weer nieuwe kansen. Ook voor jou!
En om te laten zien dat er mooie verhalen zijn ga ik in gesprek met volwassenen die ondanks of dankzij (dat verschilt) hun autisme een beroep hebben waar ze zich helemaal in thuis voelen.
Deze keer spreek ik met Marguerite en zij is acquisitieregisseur bij een bank.
Marguerite is 46 jaar, getrouwd en heeft 3 kinderen, waarvan één zoon autisme heeft. Marguerite heeft een niet aangeboren hersenletsel (NAH) en sinds 4 jaar weet ze dat ze autisme heeft.
Zelf heb ik nog nooit van het beroep acquisitieregisseur gehoord en alleen daarom al ben ik benieuwd. Marguerite vertelt:
‘Een acquisitieregisseur maakt berekeningen, plant afspraken in en ondersteund hypotheek adviseurs. Een ander woord voor acquisitie regisseur is hypotheekassistent. We hebben een team van hypotheekassistenten. Het team zorgt ervoor dat de hypotheekadviseurs hun werk goed kunnen doen’.
Het interview doen we via Teams en het valt me op dat op de wand achter haar een groot bedrijfslogo te zien is. Dus ik vraag haar waar ze haar werk doet.
Marguerite: ‘Ik werk nu 11 maanden vanuit huis en ik vind het heerlijk dat thuiswerken. Ik bloei echt op. Mijn hobby is ballet en mijn werkruimte is makkelijk om te zetten naar een dansstudio waar ik samen met mijn dochter dans’. Ze voegt eraan toe: ‘Het logo dat je ziet staat op een banner en daarmee kan ik de dansruimte goed afbakenen van mijn werkruimte’.
En ik denk: Lekker praktisch!
Ik ben dus benieuwd hoe Marguerite ertoe gekomen is om acquisitieregisseur te worden.
Ze antwoord: ‘Eigenlijk ben ik er in gerold. Ik heb Frans gestudeerd maar ben uiteindelijk gestopt met mijn opleiding omdat ik niet goed kon uitleggen waarom ik bepaalde grammatica gebruikte. Vlak nadat ik gestopt was gingen we verhuizen en ik wilde mijn brood verdienen. Via via hoorde ik van een vacature bij de bank en heb ik de stoute schoenen aangetrokken en gesolliciteerd. Gewoon op basis van mijn HAVO-diploma. Ik werd aangenomen op het Customer Contact Center en deed vooral telefonisch werk. Vervolgens heb ik allerlei bedrijfsopleidingen gedaan en ik ben inmiddels ook Autisme Ambassadeur binnen het bedrijf.
Marguerites autisme biedt allerlei voordelen bij het werk wat ze doet. Zo ziet ze snel structuur, kan zij snel vooruit denken en pakt dingen gestructureerd aan. Niet dat dit altijd makkelijk is maar het is wel belangrijk voor haar dus maakt ze van structuur aanbrengen een prioriteit.
Daarnaast vindt ze het heel erg leuk om te leren en om die vakkennis te delen met collega’s en klanten. Ze wordt regelmatig gebeld door een collega om te sparren over een vraagstuk. Maar ook daar moet ze alert zijn dat ze niet overvraagd wordt. Dan zou ze niet meer aan haar eigen werk toekomen en dat levert weer overprikkeling op.
Die prikkelgevoeligheid is bij het thuiswerken een stuk minder dan tijdens werken op kantoor. Marguerite weet wat ze nodig heeft en heeft dat ook bespreekbaar gemaakt. Op de bank wordt er gewerkt in een kantoortuin, wat niet bepaald prettig is voor Marguerite. Er wordt met haar meegedacht en daarom heeft ze een eigen plek, terwijl anderen allemaal een flexplek hebben. Haar eigen plek is afgebakend met een roomdevider waardoor haar gezichtslijn ingeperkt is en dus rustiger.
Tweede aanpassing is dat er slechts één collega naast haar kan zitten en dat dit meestal dezelfde collega is. Het helpt allemaal om het aantal prikkels te minimaliseren. Marguerite heeft schakeltijd nodig en die verschilt per situatie. En sinds haar hersenoperatie is de prikkelgevoeligheid voor geluid verergerd. Zo heeft ze een hekel aan schelle geluiden. Haar danslerares zorgt ervoor dat de muziek niet te hard staat, want een toontje scheller doet Marguerite echt pijn aan haar oren. Zoó irritant!
Om Marguerite nog prettiger te laten werken, is afgesproken dat zij alleen warm klantcontact heeft. Dat betekent dat de klant weet dat ze gebeld gaan worden en Marguerite kan zich dus voorbereiden op de vraag. Daarnaast heeft Marguerite ook een vaste structuur in de vragen die ze gaat stellen. Niet dat er nooit een onverwachte vraag voorbij komt, maar door de structuur is er al veel voorspelbaar. En dat is fijn!
De structuur van vragen heeft ze in een sjabloon verwerkt en zo heeft ze een handig hulpmiddel bij het stellen van de vragen én het rapporteren van het gesprek. Het sjabloon wordt inmiddels door meerdere collega’s gebruikt.
De voordelen van haar autisme levert niet alleen een fijne samenwerking op met collega’s maar ook complimenten van de skill coach. De bank werkt met zelfsturende teams die ondersteund door coaches. Die skill coach dus.
Voordat Marguerite prettig kan samenwerken is het belangrijk dat nieuwe collega’s de tijd nemen om haar te leren kennen.
Marguerite: ‘Een jaar of tien geleden kreeg ik een nieuwe collega die vond mij maar een rare. Tijdens een grote bijeenkomst van het werk ging ik helemaal vooraan zitten. Dat doe ik omdat ik dan minder afgeleid word en beter kan luisteren. Dat vond die collega raar’. Daarnaast kan ik rechtstreeks zijn in mijn communicatie naar collega’s. Dat komt dan bot over. Die nieuwe collega moest echt aan mij wennen en toen dat gebeurd was zag ze de top collega’.
‘Gun de ander een inkijk je in jezelf en de tijd om aan jou te wennen’ voegt Marguerite toe. Bijvoorbeeld door een presentatie over jezelf te geven tijdens één van de eerste vergaderingen die je hebt met je collega’s. Een presentatie waar je vertelt over je autisme, je kwaliteiten en wat je van je collega’s nodig hebt. En een stukje over ‘waar kun je mij voor vragen’. Lekker concreet en je collega’s weten meteen waar ze aan toe zijn.
Marguerite heeft op haar beurt ruimte en respect nodig van haar collega’s. Ruimte om zichzelf te mogen zijn en om aan te geven wat ze nodig heeft. Ze hoopt dan op de flexibiliteit van haar collega’s want wat ze vandaag nodig heeft kan anders zijn dan wat ze morgen nodig heeft. Tot nu toe gaat dat erg goed.
Op mijn vraag: ‘Hoe zorg jij goed voor jezelf zodat je werk en gezin kunt combineren, op zo’n manier dat je plezier houdt in je werk?’ gaf Marguerite als antwoord:
‘Ik heb een ambulant begeleidster die iedere week komt. Dit is geregeld vanuit de WMO. Daarnaast heb ik een thuishulp voor het huishouden. De ambulant begeleider is maar een appje weg en zo kan ik altijd even iets overleggen. Zij gaat mee naar de school van de kinderen maar bijvoorbeeld ook naar bijzondere afspraken zoals de kaakchirurg.
En ik heb een budgetcoach die me helpt met financiële zaken. De oudste kinderen zijn inmiddels de deur uit en het is thuis een stukje rustiger. We zijn nu op zoek naar een pup die we willen opleiden tot autisme hond’.
Als afsluiting wil Marguerite graag deze tip aan jongeren meegeven:
Probeer geen voorop gezet plan te maken om toe te werken naar een bepaald beroep. Stap voor stap kom je er wel.
Waar ik aan toe wil voegen:
Ga studeren wat je leuk vindt, ga dingen doen waar je blij van wordt, dan komt de volgende stap vanzelf.
Wil je wat positiever naar de toekomst kunnen kijken als het gaat om beroepen of werk? Ga dan eens in gesprek met je ouders of de ouders van je vriend of vriendin. Vraag hen naar hun beroep en wat ze zoal gedaan hebben. Je zult zien dat er meer mogelijk is dan je denkt, dat je vaker hoort dat mensen ‘erin gerold’ zijn en dat ze op hun 20e geen idee hadden welk werk ze op hun …. (vul leeftijd in) zouden doen. Dus jij hoeft nu ook nog niet precies te weten wat je de rest van je leven gaat doen. Dat kan ook niet. Zoals Marguerite zegt: ‘Stap voor stap’.
Je hoeft het niet alleen te doen. Ik help je er graag mee. Een Talentenscan is één van de mogelijkheden. Wil je weten of ik jouw vraag kan beantwoorden? Neem contact op voor een vrijblijvend kennismakingsgesprek.
Kom je een beroep tegen waarvan je zegt ‘Dáár zou Joyce een blog over moeten schrijven!’
Of wil je weten of je een bepaald beroep kunt uitoefenen als je autisme hebt? Let me know! Dan ga ik op zoek naar iemand die ik kan interviewen.
Wist je dat je met autisme prima kunt werken in het basisonderwijs? Natasja vertelt erover. Lees hier de blog Autisme en leerkracht worden, kan dat wel?
Maak een afspraak voor een gratis en vrijblijvend intakegesprek om samen de mogelijkheden te bespreken.
