review Archives

Het wonderbaarlijke voorval met de hond in de nacht

Het is 7 minuten na middernacht. De hond lag midden op het gazon voor het huis van mevrouw Shears. Zijn ogen waren dicht.

Zo begint het boek Het wonderbaarlijke voorval met de hond in de nacht. Christopher ontdekt de dode hond van zijn buurvrouw. De hond is vermoord met een spitvork. Christopher vraagt zich af wie de hond heeft vermoord en waarom. Christopher is een jongen met autisme en woont alleen met zijn vader. Hij neemt je mee met zijn gedachten en zo kom je precies te weten wat autisme voor Christopher betekent. En natuurlijk wie de hond vermoord heeft en waarom.

Speciale talenten en een fascinatie

Christopher is getalenteerd op het gebied wat wiskunde, natuurkunde en weet allerlei zaken heel logisch te beredeneren. Mensen vindt hij verwarrend. Allereerst omdat hij vindt dat mensen veel praten zonder woorden te gebruiken. Mimiek en geluiden die mensen maken zoals ‘ppffffff’ of zuchten en ‘honderd andere dingen die te ingewikkeld zijn om in een paar seconden door te hebben’. De tweede reden is dat mensen vaak beeldspraak oftewel metaforen gebruiken als ze praten. Terwijl een metafoor op zich ook al een metafoor is. Hij vindt metaforen weer een leugen want mensen die zich een hoedje schrikken, krijgen helemaal geen hoedje. Een voorbeeld van één van de grappige en o zo herkenbare stukjes uit het boek.

Christopher is gek op detectives. Hij is erg gefascineerd door Sherlock Holmes. Holmes is voor hem een voorbeeld. En als een ware detective gaat Christopher op zoek naar de moordenaar van de hond. Hij verlegd daarbij zijn eigen grenzen en komt zo achter een ander geheim. Wat dat geheim is, moet je zelf maar gaan ontdekken.

Een Super Goede Dag of niet

Christopher heeft een systeem om te bepalen of het een Super Goede Dag (ja, mét hoofdletters) een Goede, een Slechte of een Zwarte Dag gaat worden. Op Super Goede Dagen gaat er iets bijzonders gebeuren en op Zwarte dagen verbergt Christopher zich, eet en drinkt hij niets en voorkomt zo dat de dag nog slechter wordt. Welke dag het wordt, wordt bepaald door de kleur auto’s die hij tegenkomt onderweg naar school. Na 2 Zwarte Dagen sluit hij de volgende dag zijn ogen als hij in de bus zit. Want na 2 Zwarte Dagen mag dat. Logisch. Als het een Super Goede Dag is, durft Christopher meer dan anders.

En dat komt goed van pas, want Christopher gaat zijn grenzen verkennen én hij gaat zijn grenzen verleggen. Hij gaat op avontuur, want hij wil achterhalen wie de hond van zijn buurvrouw heeft vermoord. Hij ontdekt meer dan hij van tevoren had kunnen vermoeden.

Over de schrijver

Mark Haddon (1962) is een Engelse schrijver van romans, jeugdboeken en scenario’s. En hij is beeldend kunstenaar en illustrator. Haddon studeerde Engels aan de universiteit van Oxford. Hij werd in de eerste instantie vooral bekend als kinderboekenschrijver. De roman The Curious Incident of the Dog in the Night-time was zowel voor uitgevers en ook voor de lezers moeilijk in een genre of leeftijdsgroep onder te brengen. Als je op internet gaat zoeken naar het boek, zul je dan ook diverse covers tegenkomen. Uitgevers probeerden zo om duidelijk te maken of het boek voor volwassen of voor young adults was. Het boek wordt uiteindelijk door jong en oud gelezen.

Praat boek

Op scholen wordt het boek ook klassikaal gelezen, zo ook op de school van mijn zoon. Zij lazen het bij het vak Engels. Destijds was hij 13 à 14 jaar en ik vraag me af of het boek dan een geschikte keuze is. Als je niet goed weet wat autisme inhoud, kan het boek ook vreemd overkomen. Zeker op jongeren van 13 jaar.

Wat mij betreft leent het boek zich heel goed om het gesprek aan te gaan tussen ouders en jongeren. Wat herken je bij jezelf en wat niet? En wat heb jij nodig? Iedereen is anders, er is geen mens hetzelfde. Dat geldt ook voor mensen met autisme. Heb je één mens met autisme ontmoet, dan heb je één mens met autisme ontmoet. Het zegt lang niet alles over andere mensen met autisme. Niet iedereen met autisme heeft een speciale interesse zoals Christopher. En niet iedereen met autisme blinkt uit in natuur-, en wiskunde. Prikkelgevoeligheid komt bij meerdere mensen met autisme voor. En één heeft er meer last van dan de ander. Hoe prikkelgevoelig Christopher is én hoe hij hiermee omgaat, lees je in het boek.

Als je Het wonderbaarlijke voorval van de hond in de nacht wil kopen kan dat via Bol.com. Ook in het Engels, mocht je het boek liever in de oorspronkelijke versie lezen.

Via Boeken over autisme vind je meer reviews die ik geschreven heb. Allemaal boeken die autisme als thema hebben. De lijst groeit gestaag. Heb je een boekentip voor mij? Zet die dan in een reactie hieronder. Mijn voorkeur gaat uit naar romans maar af en toe een boek van een ervaringsdeskundige is ook prima. De volgende review gaat over het boek: Bram kan het zelf. Een kinderboek van Colette de Bruin.

Vorig artikel

Terug naar overzicht

De jongen die teveel voelde

De jongen is Kai. Jongste kind van een van de bekendste hersenonderzoekers ter wereld. Henry stort zich vanaf eind vorige eeuw op de vraag wat autisme nu eigenlijk is. Kai is zijn drijfveer. Door dagelijks met Kai te leven en te ervaren hoe Kai reageert op de wereld, wordt Henry steeds een spiegel voorgehouden. En op een bepaald moment laat hersenonderzoek zien dat Kai niet te weinig voelt, zoals oude wetenschap beweert, maar juist teveel. Hij ervaart de wereld als intens en overweldigend. Dat is dan ook de reden dat hij rust zoekt en vindt die in zijn rituelen.

Boek over autisme

De jongen die teveel voelde is niet alleen een boek over autisme. Het is ook een boek over innovatie en een wereld die verandert. Zo ontwikkelde Paul Ehrlich (1883-1915) chemotherapie en veranderde hiermee de wereld. Henry Ford (1863- 1947) introduceerde de lopende band voor de auto industrie en veranderde de wereld op een heel andere manier. Henry Markram wil de wereld veranderen door het menselijk brein na te bouwen.

Het brein

Henry zegt hierover: ‘we moeten begrijpen hoe ziektes samenwerken. Autisme deelt symptomen met andere aandoeningen. Dertig procent van de mensen met autisme heeft last van spiercontracties, net als epileptici. Welke aandoening heeft de meeste overeenkomsten met autisme? Alzheimer? Parkinson? Depressie? Niemand weet het, niemand weet hoe ze aan elkaar verwant zijn, maar overal over de wereld hebben ziekenhuizen daar data over. Die zou je aan elkaar kunnen koppelen. Een vooruitgang bij één ziekte zou bij alle ziektes tot vooruitgang kunnen leiden. Dat is de katalysator die we nodig hebben’.

Henry wil het liefst Kai beter maken. En dat wil hij doen door het brein na te bouwen om zo een totaal plaatje te hebben. Lees vooral het boek als je wilt weten hoe Henry dit voor zich ziet.

TED talk

In 2009 was Henry Markram te gast bij TED-talk: Henry Markram bouwt een brein in een supercomputer. De drie letters staan voor: technologie, entertainment en design. Hij wordt aangekondigd als ‘onze veelbelovende grensoverschrijder’. Zijn eerste zinnen zorgen meteen voor geroezemoes:

‘Het is onze missie om een computermodel te bouwen van het brein. Waarom doen we dat? Ten eerste omdat het noodzakelijk is om onze hersenen te begrijpen, wanneer we als samenleving met elkaar overweg willen kunnen. Ten tweede kunnen we niet eeuwig dierproeven blijven doen. De derde reden is dat er op deze planeet twee miljoen mensen zijn die aan een psychische aandoening lijden. En wij kunnen oplossingen vinden om hen te behandelen’.

Stof tot nadenken

Ik ben geen wetenschapper maar ik snap wat Henry zegt. Hij wil mensen met een psychische aandoening behandelen en hij wil autisme genezen. Het geeft in ieder geval genoeg stof tot nadenken.

Autistisch brein

Ik ben van mening dat het autistisch brein een prima brein is. Een brein dat we wel eens nodig kunnen hebben om als mensheid de problemen van de toekomst het hoofd te kunnen bieden. Ik zou wél willen dat mensen met autisme de overbelasting ten gevolge van dit gevoelige brein niet meer hoeven te ervaren. Zodat ze naast de praktische kant van hun mooie brein ook meer kunnen genieten van het leven en ze kunnen zijn wie ze zijn. En dat is ook waar Wagner de laatste bladzijden in het boek over schrijft.

De jongen die teveel voelde

De jongen die teveel voelde is geschreven door Lorenz Wagner. Wagner slaagt erin om een wetenschappelijk verhaal te combineren met het verhaal van het gezin van Henry Markram, waar Kai met zijn autisme de belangrijke hoofdrol heeft. Een onmisbaar boek voor iedereen die autisme beter wil leren begrijpen. Niet omdat dit HET boek over autisme is maar omdat dit boek laat zien hoe veelzijdig mensen met autisme zijn. En dat autisme op zich zeker geen beperking is. Wil je het boek zelf ook kopen? Dat kan via Bol.com.

De jongen die teveel voelde is één van de boeken over autisme waarover ik tot nog toe een review schreef. Ik schreef ook een review over Zondagsleven en over Help ik ben een autist! Hier vind je een overzicht van alle reviews die ik tot nu toe geschreven heb.

Tot slot een vraag aan jou: Welk boek moet ik volgens jou echt lezen en een review over schrijven? Zet het in een reactie!

Vorig artikel

Volgend artikel

Terug naar overzicht

De KRACHTplanner

Haar Instagram post over de KRACHTplanner maakte mij meteen nieuwsgierig. Céline is Autismecoach en heeft een praktische planner ontwikkeld. Zou dit iets voor mij zijn? Zou het iets zijn voor de jongeren die ik coach?

Céline is in 2017 afgestudeerd als Forensisch Orthopedagoog en zelfstandig gecertificeerd Autismecoach bij AutismeKRACHT. Céline is tevens ervaringsdeskundige op het gebied van autisme.

Ik volg op Instagram diverse ervaringsdeskundigen en autismecoaches. Je kunt tenslotte altijd van elkaar leren, nietwaar?! De post die Céline onder @autismekracht plaatste, wekte mijn nieuwsgierigheid. Een planner die extra geschikt zou zijn voor mensen met autisme. En ik werd extra nieuwsgierig omdat er verschillende varianten zijn van de Krachtplanner. Eén met data en één zonder data. Dat wil zeggen dat er één planner is waarbij je zelf de datum op een bladzijde kunt zetten. Dat leek me ook wel wat voor mezelf.
Dus ik bestelde een KRACHTplanner zónder data.

Planners & ik

De afgelopen jaren heb ik wel vaker een mooie planner gekocht. Ik ben namelijk dol op mooie agenda’s met positieve quotes en kleine opdrachtjes waardoor ik mijn doelen beter formuleer en mijn successen kan vieren.

En toch werd het niks tussen die planners en mij. Ik vul ze niet consequent in. Ik vind ze namelijk te groot om mee te nemen. (Ik sjouw me altijd al een breuk als ik les ga geven) Een grote planner blijft dus thuis, met als gevolg dat niet al mijn afspraken in die planner terecht komen.
En om niets te vergeten, gebruik ik dus de agenda op mijn mobiel. Lekker makkelijk en altijd bij je. Maar een goed overzicht krijg je er niet mee.

Als ik weer eens een mooie planner gekocht had, begon ik iedere keer enthousiast en vol goede moed. Zelfs vóór 1 januari had ik al van alles ingevuld. Tot en met maart ging het dan redelijk. Daarna werd het snel minder en vanaf mei bleef de planner grotendeels leeg. En in september kwam de planner helemaal de kast niet meer uit.

Dus toen Céline in haar Instagram post schreef over een planner zonder data, wilde ik daar meer van weten omdat,
– ik wilde kijken of ik in deze planner in september gewoon weer verder kan, ook al heeft het bijhouden een poos heeft stilgelegen,
– Céline aangaf dat dit een planner was die rustig oogt. Dus een planner zonder poespas en afleiding,
– ik wilde weten of deze planner iets is voor jongeren met autisme.

Over de planner

De planner is alles wat Céline zegt dat hij is. Overzichtelijk, ruim opgezet en gemaakt van stevig materiaal. De ringband vind ik heel fijn om de planner goed open te kunnen vouwen. Zo neemt hij minder ruimte in op je bureau. Zodra je de planner openslaat, kom je allereerst een stukje tekst tegen over het waarom van de planner. De pagina’s erna geven uitleg over hoe de planner te gebruiken is. Je kunt zelfs een QR code scannen voor het filmpje met de uitleg. Je vindt filmpje ook onderaan in deze review.

Op blz 8 van de planner vind je een ruim opgezet overzicht met alle vakanties en feestdagen. Zelfs met de data van het begin van de zomertijd en het begin van de wintertijd. Daar hoef je dus niet meer naar te zoeken.

Verder is de planner opgedeeld in 12 delen (maanden) met ieder een eigen thema. De tips in de linkerkantlijn hebben steeds betrekking op het thema van de maand. Thema’s zijn bijvoorbeeld relaties, overzicht houden en dankbaarheid. Alles is fijn positief geformuleerd en daar houd ik van.

Voor jongeren

De planner is natuurlijk goed om te gebruiken om je afspraken in te noteren. Maar de planner is juist goed bruikbaar om overzicht te houden over al je activiteiten. De maandoverzichten zijn ideaal hiervoor. Op deze manier heb je een goed beeld over drukke en minder drukke periodes. En kun je dus makkelijker inschatten of het slim is om die leuke afspraak met je vriendin volgende week in te plannen of toch liever een paar weken later.

De terugblik van de maand vind ik een extra mooi onderdeel. Ook al heb je niet dagelijks of wekelijks je successen genoteerd of opgeschreven waar je van genoten hebt. Wanneer je het item ‘terugblik van de maand’ gaat invullen en je bladert terug door je planner, hoop ik dat er vanzelf herinneringen terugkomen van mooie momenten en successen die je kunt vieren. En voldoende voor een tentamen, een leuk afspraak met een vriend of een fijn gesprek dat je hebt gehad met je ouders.

Positieve taal

De positieve taal die Céline gebruikt heeft, vind ik heel erg fijn. Niet alleen voor mezelf maar voor iedereen die het lastig vindt om de positieve kanten te zien. Door je dagelijks te omringen met positieve taal helpt dit je om ook positiever te gaan denken. Over jezelf en over de wereld om je heen. Dus kun je naast een praktische agenda ook fijne tips en wat positiviteit gebruiken? Dan kan ik je de KRACHTplanner zeker aanraden.

Wat niet?

Céline beschrijft op de eerste bladzijde van de planner waaróm ze de Krachtplanner heeft ontwikkeld. Ze geeft aan dat ze verschillende facetten van andere agenda’s heeft willen onderbrengen in één agenda. En wel zo dat het niet te druk wordt. Dat is volgens mij goed gelukt.
Deze planner heeft dus een aantal dingen niet:
– De KRACHTplanner is niet multicolor.
– Heeft geen plaatjes, foto’s of andere opsmuk
– Geen stickervel met hartjes, pijltjes en andere miniplaatjes.
En de KRACHTplanner heeft geen elastiek of koord dat je als boekenlegger kunt gebruiken. Dit laatste zou ik juist weer wel een toevoeging hebben gevonden.

Past de planner bij mij?

Als ik de planner zo bekijk, past deze zeker bij mij. Doorgaan nadat het invullen een poos heeft stilgelegen, kan prima. Doordat je zelf de datum invult, kun je gewoon verdergaan waar je gebleven bent. Er hoeft dus geen bladzijde verloren te gaan. Je moet het alleen niet erg vinden dat het jaaroverzicht alleen geldt voor het jaar 2020-2021.

Aanvullingen

Als je mij om een tip zou vragen, dan zou ik zeggen;
Doe er 2 jaaroverzichten in. Of laat het jaaroverzicht een half jaar langer doorlopen. Dat zou ook kunnen.
En een tweede tip: een elastiek of koord als boekenlegger, zou ik zelf wel heel fijn vinden. Dan ben je in een handomdraai daar waar je gebleven bent en hoef je niet te bladeren.

Conclusie

Ik vind het een Top planner voor mensen die duidelijkheid en overzicht willen hebben. De rustige uitstraling is erg prettig. Hoe leuk al die andere planners er ook uitzien.
Ik ga de planner zeker zelf ook gebruiken.

Wil je een planner bestellen? Dat kan voor € 26,90 exclusief verzendkosten. Bestel de KRACHTplanner via de website van Autismekracht. Je krijgt een bevestigingsmail waarna je kunt betalen. Daarna is je bestelling definitief.
Bestel, betaal en je krijgt de planner thuisgestuurd.

Heb jij meer nodig dat een planner om alles rondom je studie te plannen en te organiseren? Vind je het schrijven van smart-doelen een gedoe?
Als je wilt, help ik je ermee. In een coachtraject formuleren we jouw doel en help ik je om dat doel te bereiken. Vul het contactformulier in en ik mail je voor een kennismaking. Online, telefonisch of we ontmoeten elkaar ergens; Jij kiest.

Wil je meer reviews lezen? Je vindt ze hier

Heb je een boekentip voor mij of wil je een mening geven over deze review? Laat dan hieronder een reactie achter

Vorig artikel

Volgend artikel

Terug naar overzicht

Maar je ziet er helemaal niet autistisch uit

Autisme: dat is toch dat je supersnel kunt uitrekenen dat 7 augustus 1984 op een dinsdag viel? Nou…nee. Bianca Toeps heeft zelf autisme en ze legt in haar boek haarfijn uit wat autisme is en wat het betekent als je autisme hebt.

‘Maar je ziet er helemaal niet autistisch uit’ is een boek óver Autisme dóór iemand met Autisme. Er wordt nog altijd veel over ons gepraat maar weinig naar ons geluisterd, schrijft Toeps.
Ze beschrijft in het kort wat autisme inhoudt volgens de DSM-5. Dit staat voor De Diagnostic ans Statistical Manual of Mental Disorder, editie 5. Of zoals Toeps het zegt: het Grote Jonge Woudlopers Handboek, maar dan voor psychiaters.

Toeps schrijf luchtig over een pittig onderwerp. Ik vind het dan ook een zeer leesbaar boek dat ik anderen zeker kan aanraden.
‘maar je ziet er helemaal niet autistisch uit’ is een autobiografisch boek dat Toeps aanvult met weetjes en stukjes wetenschap. Haar eigen mening klinkt er duidelijk in door.
Wat mij betreft is dat zeker geen probleem maar wil je precies weten wat de wetenschap inhoudt, dan kun je je daar zelf nog in verdiepen.

De discutabele geschiedenis van Meneer Asperger

In de DSM-4 werd er onderscheid gemaakt in verschillende vormen van autisme. Zoals het syndroom van Asperger. Mensen met een hoger IQ en in combinatie met autisme kregen de diagnose Asperger. Dit was mij wel bekend. Maar wie Meneer Asperger nu eigenlijk was, wist ik niet. Hij blijkt een kinderarts in de tijden van nazi-Duitsland te zijn geweest. En die, helaas maar waar, gebruikte kinderen met autisme voor zijn onderzoek.
Toeps geeft aan inmiddels de term Asperger niet meer te willen gebruiken en daar sluit ik me helemaal bij aan.

School

All was well, schrijft Toeps. Totdat ze naar school moet. Ze beschrijft één van haar herinneringen waarin ze zich totaal onbegrepen voelde:
‘Jullie zitten in groep 1, dus jullie kunnen niet schrijven…’,zei de juf op een dag. ‘Ik kan wel schrijven!’, riep ik. ‘Niet zoals het hóórt’, zei de juf, ‘dus jullie krijgen nu allemaal dit geprinte label, om op jullie geknutselde boekje te plakken.’ Ik was boos. Voelde me gekwetst, niet gezien. Ik had er helemaal geen zin meer in. Dat stomme boekje. Ik plakte het label erop, ondersteboven, omdat ik mentaal al was uitgecheckt en daarom niet doorhad dat het boekje verkeerd om voor me lag. ‘Je label zit fout , Bianca!’ mopperde de juf. ‘Zie je nou wel dat je niet kunt lezen en schrijven?’
Je begrijpt wel dat ik boos thuiskwam die dag.

Tokio

Bianca Toeps is ieder jaar een paar maanden in Tokio. Ze vertelt in haar boek waarom ze zich daar zo prettig voelt. Het cultuurverschil is groot en dat bevalt haar goed. Ze beschrijft dat in tegenstelling met New York, in Tokio mensen je niet aanstaren. Eigenlijk dat in Tokio alles rustiger is dan elders. En ja daar is ze vreemd. Maar meer vanwege haar Europese voorkomen dan iets anders. ‘Landen en culturen leerden me dat ik kan kiezen te zijn, waar ik me het meest comfortabel voel,’ schrijft ze. Als jongerencoach vind ik dat natuurlijk een ontzettend mooie ontdekking.

Acht dingen die Bianca Toeps niet meer wil horen:

Aan het eind van het boek beschrijft Toeps acht dingen die ze niet meer willen horen:
1. Maar je ziet er helemaal niet autistisch uit
2. Weet je zeker dat je geen nieuwetijdskind bent?
3. Heeft je moeder je genoeg liefde gegeven?
4. Ik hang altijd mijn overhemden op kleur, ik ben zó autistisch!
5. Iedereen wil tegenwoordig maar een labeltje
6. Ik geloof niet in labels, jij bent gewoon jij!
7. Je bent geen autist, je hebt au-tis-me
8. Het komt vast door de vaccinaties

Ze legt ook uit waarom ze deze 8 punten niet meer wil horen. Maar dat moet je zelf maar gaan lezen. Bestellen kan hier bij Bol

Het is een fijn boek dat ik met veel plezier gelezen heb. Ik wilde weten hoe Bianca Toeps, als vrouw met autisme, verschillende situaties ervaart. en ik was benieuwd naar de voorbeelden die ze zou gebruiken. En ik was benieuwd naar de tips die ze zou geven. Het mooie van het boek is ook dat ze niet alleen haar verhaal beschrijft maar ook het verhaal van twee andere vrouwen met autisme. Je krijgt zo een breder beeld van vrouwen met autisme.
Heel handig voor mij als jongerencoach en als moeder in een mannengezin waar autisme een belangrijke rol speelt.

De titel

De titel van het boek viel mij ook op. ‘maar je ziet er helemaal niet autistisch uit’. Zonder hoofdletter M, en dat intrigeert mij dan ook weer maar dat terzijde. Uit ervaring weet ik dat autisme geen ‘gezicht’ heeft. Hoe ziet autisme er uit? Als Dustin Hoffman in Rainman? of als Jim Parsons als Sheldon Cooper in The Big Bang Theorie? Wat een onzin.
Mijn jongste zoon heeft klassiek autisme en is gewoon een vlotte knul om te zien met een leuke smaak over mode. Je ziet absoluut niet aan hem dat hij autisme heeft. Dat is zowel fijn als niet fijn. Hij is op school vaak overschat en dat heeft tot de nodige hindernissen geleidt.
Ik vermoed dat als je tegen hem zegt dat hij er niet autistisch uitziet, dat hij dat als een compliment beschouwt.
Realiseer je dan wel dat áls je dat zegt, dat jij blijkbaar een vooroordeel hebt over hoe autisten eruit horen te zien.

Onlangs heb ik Zondagsleven gelezen, van de schrijfster Judith Visser. Ook weer een mooi boek. De review over Zondagsleven lees je hier.

En verder

Ben je op zoek naar een coach? Iemand die je kan ondersteunen bij het zoeken naar een studie, het onderzoeken van talenten of coachen bij een sollicitatie? Ik help je graag. Stuur me een bericht via het contactformulier.

Als je wilt, volg mij dan op Facebook en LinkedIn

Vorig artikel

Volgend artikel

Terug naar overzicht