Tja, wat ís een Acquisitieregisseur eigenlijk en hoe word je dat?
Laatst las ik een stuk in de krant over studenten die enorm twijfelen aan zichzelf en aan hun opleiding. Ze stellen zichzelf vragen als ‘Waar doe ik het voor, leer ik wel genoeg en vind ik straks wel een baan?’

Ik denk dat dit niets nieuws is. Studeren in Coronatijd is bagger. En toch zal er een beter tijd aanbreken. Daar ben ik van overtuigd. De vragen die jongeren zichzelf stellen zijn van alle tijden, alleen komt dit nu zo veel in de media dat je bijna gaat denken dat het nieuw en niet te doen is. We leven inderdaad in een rare tijd. En ja, we krijgen we een bak ellende over ons heen. Lockdown, rellen, eenzaamheid en verrekt weinig goede voorbeelden.

En dan vraag ik me af: Als je geen mooie verhalen leest, geen goede voorbeelden krijgt, hoe kun je je dan een beeld vormen van een positieve toekomst?

Geen wonder dat je als jongere de moed in de schoen zinkt. Maar er zijn wel degelijk goede vooruitzichten. Als je kijkt naar eerdere nare perioden in de wereld, blijkt dat het daarna altijd weer beter gaat. En dat gaat deze keer ook gebeuren, ik heb er alle vertrouwen in. Opbouw na een nare periode biedt altijd weer nieuwe kansen. Ook voor jou!
En om te laten zien dat er mooie verhalen zijn ga ik in gesprek met volwassenen die ondanks of dankzij (dat verschilt) hun autisme een beroep hebben waar ze zich helemaal in thuis voelen.

Marguerite

Deze keer spreek ik met Marguerite en zij is acquisitieregisseur bij een bank.
Marguerite is 46 jaar, getrouwd en heeft 3 kinderen, waarvan één zoon autisme heeft. Marguerite heeft een niet aangeboren hersenletsel (NAH) en sinds 4 jaar weet ze dat ze autisme heeft.

Acquisitieregisseur???

Zelf heb ik nog nooit van het beroep acquisitieregisseur gehoord en alleen daarom al ben ik benieuwd. Marguerite vertelt:
‘Een acquisitieregisseur maakt berekeningen, plant afspraken in en ondersteund hypotheek adviseurs. Een ander woord voor acquisitie regisseur is hypotheekassistent. We hebben een team van hypotheekassistenten. Het team zorgt ervoor dat de hypotheekadviseurs hun werk goed kunnen doen’.

Het interview doen we via Teams en het valt me op dat op de wand achter haar een groot bedrijfslogo te zien is. Dus ik vraag haar waar ze haar werk doet.
Marguerite: ‘Ik werk  nu 11 maanden vanuit huis en ik vind het heerlijk dat thuiswerken. Ik bloei echt op. Mijn hobby is ballet en mijn werkruimte is makkelijk om te zetten naar een dansstudio waar ik samen met mijn dochter dans’. Ze voegt eraan toe: ‘Het logo dat je ziet staat op een banner en daarmee kan ik de dansruimte goed afbakenen van mijn werkruimte’.
En ik denk: Lekker praktisch!

Hoe Marguerite acquisitieregisseur werd

Ik ben dus benieuwd hoe Marguerite ertoe gekomen is om acquisitieregisseur te worden.
Ze antwoord: ‘Eigenlijk ben ik er in gerold. Ik heb Frans gestudeerd maar ben uiteindelijk gestopt met mijn opleiding omdat ik niet goed kon uitleggen waarom ik bepaalde grammatica gebruikte. Vlak nadat ik gestopt was gingen we verhuizen en ik wilde mijn brood verdienen. Via via hoorde ik van een vacature bij de bank en heb ik de stoute schoenen aangetrokken en gesolliciteerd. Gewoon op basis van mijn HAVO-diploma. Ik werd aangenomen op het Customer Contact Center en deed vooral telefonisch werk. Vervolgens heb ik allerlei bedrijfsopleidingen gedaan en ik ben inmiddels ook Autisme Ambassadeur binnen het bedrijf.

Voordelen van autisme

Marguerites autisme biedt allerlei voordelen bij het werk wat ze doet. Zo ziet ze snel structuur, kan zij snel vooruit denken en pakt dingen gestructureerd aan. Niet dat dit altijd makkelijk is maar het is wel belangrijk voor haar dus maakt ze van structuur aanbrengen een prioriteit.
Daarnaast vindt ze het heel erg leuk om te leren en om die vakkennis te delen met collega’s en klanten. Ze wordt regelmatig gebeld door een collega om te sparren over een vraagstuk. Maar ook daar moet ze alert zijn dat ze niet overvraagd wordt. Dan zou ze niet meer aan haar eigen werk toekomen en dat levert weer overprikkeling op.

Die prikkelgevoeligheid is bij het thuiswerken een stuk minder dan tijdens werken op kantoor. Marguerite weet wat ze nodig heeft en heeft dat ook bespreekbaar gemaakt. Op de bank wordt er gewerkt in een kantoortuin, wat niet bepaald prettig is voor Marguerite. Er wordt met haar meegedacht en daarom heeft ze een eigen plek, terwijl anderen allemaal een flexplek hebben. Haar eigen plek is afgebakend met een roomdevider waardoor haar gezichtslijn ingeperkt is en dus rustiger.

Schakeltijd & prikkels

Tweede aanpassing is dat er slechts één collega naast haar kan zitten en dat dit meestal dezelfde collega is. Het helpt allemaal om het aantal prikkels te minimaliseren. Marguerite heeft schakeltijd nodig en die verschilt per situatie. En sinds haar hersenoperatie is de prikkelgevoeligheid voor geluid verergerd. Zo heeft ze een hekel aan schelle geluiden. Haar danslerares zorgt ervoor dat de muziek niet te hard staat, want een toontje scheller doet Marguerite echt pijn aan haar oren. Zoó irritant!

Structuur

Om Marguerite nog prettiger te laten werken, is afgesproken dat zij alleen warm klantcontact heeft. Dat betekent dat de klant weet dat ze gebeld gaan worden en Marguerite kan zich dus voorbereiden op de vraag. Daarnaast heeft Marguerite ook een vaste structuur in de vragen die ze gaat stellen. Niet dat er nooit een onverwachte vraag voorbij komt, maar door de structuur is er al veel voorspelbaar. En dat is fijn!
De structuur van vragen heeft ze in een sjabloon verwerkt en zo heeft ze een handig hulpmiddel bij het stellen van de vragen én het rapporteren van het gesprek. Het sjabloon wordt inmiddels door meerdere collega’s gebruikt.

De voordelen van haar autisme levert niet alleen een fijne samenwerking op met collega’s maar ook complimenten van de skill coach. De bank werkt met zelfsturende teams die ondersteund door coaches. Die skill coach dus.
Voordat Marguerite prettig kan samenwerken is het belangrijk dat nieuwe collega’s de tijd nemen om haar te leren kennen.

Marguerite vertelt

Marguerite: ‘Een jaar of tien geleden kreeg ik een nieuwe collega die vond mij maar een rare. Tijdens een grote bijeenkomst van het werk ging ik helemaal vooraan zitten. Dat doe ik omdat ik dan minder afgeleid word en beter kan luisteren. Dat vond die collega raar’. Daarnaast kan ik rechtstreeks zijn in mijn communicatie naar collega’s. Dat komt dan bot over. Die nieuwe collega moest echt aan mij wennen en toen dat gebeurd was zag ze de top collega’.

‘Gun de ander een inkijk je in jezelf en de tijd om aan jou te wennen’ voegt Marguerite toe. Bijvoorbeeld door een presentatie over jezelf te geven tijdens één van de eerste vergaderingen die je hebt met je collega’s. Een presentatie waar je vertelt over je autisme, je kwaliteiten en wat je van je collega’s nodig hebt. En een stukje over ‘waar kun je mij voor vragen’. Lekker concreet en je collega’s weten meteen waar ze aan toe zijn.
Marguerite heeft op haar beurt ruimte en respect nodig van haar collega’s. Ruimte om zichzelf te mogen zijn en om aan te geven wat ze nodig heeft. Ze hoopt dan op de flexibiliteit van haar collega’s want wat ze vandaag nodig heeft kan anders zijn dan wat ze morgen nodig heeft. Tot nu toe gaat dat erg goed.

Op mijn vraag: ‘Hoe zorg jij goed voor jezelf zodat je werk en gezin kunt combineren, op zo’n manier dat je plezier houdt in je werk?’ gaf Marguerite als antwoord:

‘Ik heb een ambulant begeleidster die iedere week komt. Dit is geregeld vanuit de WMO. Daarnaast heb ik een thuishulp voor het huishouden. De ambulant begeleider is maar een appje weg en zo kan ik altijd even iets overleggen. Zij gaat mee naar de school van de kinderen maar bijvoorbeeld ook naar bijzondere afspraken zoals de kaakchirurg.
En ik heb een budgetcoach die me helpt met financiële zaken. De oudste kinderen zijn inmiddels de deur uit en het is thuis een stukje rustiger. We zijn nu op zoek naar een pup die we willen opleiden tot autisme hond’.

Als afsluiting wil Marguerite graag deze tip aan jongeren meegeven:
Probeer geen voorop gezet plan te maken om toe te werken naar een bepaald beroep. Stap voor stap kom je er wel.
Waar ik aan toe wil voegen:
Ga studeren wat je leuk vindt, ga dingen doen waar je blij van wordt, dan komt de volgende stap vanzelf.

Wat doet een acquisitieregisseur en hoe word je dat
Waar word jij blij van?

Wil je wat positiever naar de toekomst kunnen kijken als het gaat om beroepen of werk? Ga dan eens in gesprek met je ouders of de ouders van je vriend of vriendin. Vraag hen naar hun beroep en wat ze zoal gedaan hebben. Je zult zien dat er meer mogelijk is dan je denkt, dat je vaker hoort dat mensen ‘erin gerold’ zijn en dat ze op hun 20e geen idee hadden welk werk ze op hun …. (vul leeftijd in) zouden doen. Dus jij hoeft nu ook nog niet precies te weten wat je de rest van je leven gaat doen. Dat kan ook niet. Zoals Marguerite zegt: ‘Stap voor stap’.

Je hoeft het niet alleen te doen. Ik help je er graag mee. Een Talentenscan is één van de mogelijkheden. Wil je weten of ik jouw vraag kan beantwoorden? Neem contact op voor een vrijblijvend kennismakingsgesprek.

Kom je een beroep tegen waarvan je zegt ‘Dáár zou Joyce een blog over moeten schrijven!’
Of wil je weten of je een bepaald beroep kunt uitoefenen als je autisme hebt? Let me know! Dan ga ik op zoek naar iemand die ik kan interviewen.

Wist je dat je met autisme prima kunt werken in het basisonderwijs? Natasja vertelt erover. Lees hier de blog Autisme en leerkracht worden, kan dat wel?

Wil je JHob volgen via Facebook? Klik op deze link.

Het lijkt wel of ik autisme leef en adem. Dagelijks ben ik ermee bezig. Ik zie leden uit mijn gezin wel eens de wenkbrauwen fronsen. Vermoedelijk denken ze dan: ‘Daar gaat ze weer!’ Ik kan er niets aan doen. Het autistisch brein boeit mij nu eenmaal.

Henry

Deze fascinatie is begonnen met Henry. Ik kan zijn naam wel noemen, want als hij nog zou leven, zou hij nu tegen de 100 zijn. Henry heb ik leren kennen toen ik als eerste jaars leerling Z-verpleegkunde ging werken op een woning met mensen met een matig verstandelijke beperking. Toen werd dat nog geestelijk gehandicapt genoemd. Lang geleden dus.

Het gedrag van Henry boeide mij. Ik wilde weten waarom hij zich gedroeg zoals hij deed. Hij bezeerde zichzelf, was niet al te schoon op zichzelf (wat een understatement is) en bleef op een afstand van anderen. Behalve als hij naar bed ging. Dan legde hij zijn hand op je wang en vroeg hij om een kusje.
Als we met de groep gingen wandelen, dan liep hij minstens 3 meter achter de laatste aan. Op een dag was ik die laatste. En tot mijn verbazing pakte hij mijn hand en bleef minuten lang hand in hand lopen.
Waarom deed hij dat anders niet en nu wel?
Ik ben er nooit achter gekomen. Maar vanaf dat moment voelde ik wel een band met hem. Zijn ouders waren al wat ouder en ik bedacht me hoe moeilijk het moest zijn om een kind met autisme te hebben.

Het wonderbaarlijke voorval met de hond in de nacht

Waarom autisme mij zo boeit

Een jaar of wat later las ik het boek Het wonderbaarlijke voorval met de hond in de nacht van Mark Haddon. Echt geweldig. Je wordt meegenomen in de gedachten en overwegingen van Christopher die gefascineerd is door detectives. Het is een grappig en droevig boek tegelijk. Het boek kost rond de 9 euro, dus voor de prijs hoef je het niet te laten. Er is zelfs een luisterboek van! Het boek ‘Het wonderbaarlijke voorval met de hond’ in de nacht kun je hier bestellen.
Het boek ben ik aan het herlezen en natuurlijk ga ik er een review over schrijven. Het boek is te waardvol om het niet te doen.

Een sprongetje in de toekomst

Het is 2013 en mijn jongste zoon krijgt de diagnose autisme. Eindelijk weten we wat er aan de hand is. Een paar jaar eerder hadden we hem al laten onderzoeken door jeugdzorg. Toen kwam er niets anders uit dan ‘houdt hem maar in de gaten, want zijn gedrag kan wel eens voortkomen uit faalangst’.
Wanneer de juf van groep 7 vertelt dat hij achterblijft in zijn sociale ontwikkeling, gaan we weer de mallemolen in. En ja hoor: klassiek autisme. En dan vraag je je af: waar heb ik het gemist?

En toen?

Natuurlijk ben ik er vol ingegaan, ik wilde meer weten en daarna nog meer.
Toen de pubertijd er bij zoonlief nog een schepje bovenop deed, kregen we professionele hulp van Autimaat, een erkende GGZ instelling. En of we dat goed konden gebruiken! Een puber met autisme en je hebt een uitdaging in het kwadraat.

De Geef-me-de-5-methode van Autimaat, kende ik al uit de gehandicaptenzorg. Het praktische van deze methode sprak mij enorm aan. En nog trouwens. We kregen ambulante begeleiding en volgden een cursus. En zoonlief? Die vond het wel prettig dat wij leerden om hem beter te begrijpen. Daarom mochten we ook filmpjes van hem maken, die we nodig hadden voor de cursus.
Ik ging hem steeds beter begrijpen en werd zijn tolk. Samen werden we ouder en wijzer. Niet dat hij het nu altijd met mij eens is of dat ik hem altijd feilloos begrijp. Maar ik herken wanneer het fout gaat, wat ik dan het beste kan doen en welke vragen ik moet stellen.

KvK: Joyce Heijnsdijk Ontwikkel Buro

Ik wilde al langer voor mezelf beginnen. Je overweegt dan van alles en uiteindelijk heb ik die afspraak bij de Kamer van Koophandel gemaakt (viel reuze mee trouwens) en ben ik begonnen met mijn buro.
Niet dat ik een duidelijke focus had, welnee die is later pas gekomen. Deels door persoonlijke ervaringen met jongeren en hun geworstel met studiekeuzes en studeren. (We hebben 3 zoons met een flinke vriendenkring) En deels doordat ik veel ging lezen over autisme, passend onderwijs en thuiszitters. Steeds meer raakte ik ervan overtuigd wat mijn missie is:

Jongeren met autisme een mooie start meegeven waarmee zij vanuit eigen regie zelf hun keuzes kunnen maken.

Nog voor ik voor mezelf begonnen was, had ik de training TMA Professional gedaan. TMA staat voor Talenten Motivatie Analyse. Het is een methode en met een instrument: de Talentenscan. Ik vind het echt een gaaf instrument dat je zóveel brengt. Drijfveren, talenten en competenties. En het geeft woorden waar je die zelf niet zo makkelijk bedenkt. Dus ja, natuurlijk wil ik dat inzetten voor jongeren met autisme.
De Talentenscan vond ik minder geschikt voor jongeren tussen 14 en 17 jaar. Maar daar heb ik een ander mooie test voor gevonden. Dat is de TalentFocus. Die kan ik ook inzetten voor jongeren die een profielkeuze willen maken. En zo breid ik mijn gereedschapskist verder uit en kan ik steeds meer jongeren een traject op maat bieden.

De plannen

Dit jaar wordt het 5e jaar met JHob en het wordt een jaar van knopen doorhakken en focussen. Net opgestarte samenwerkingsverbanden ga ik verder uitdiepen en ik heb een tof tussenjaar programma ontwikkelt voor het schooljaar 2021-2022. Een programma waar je echt wat aan hebt. Aanmelden kan al!

Naast lezen, houd ik ervan om die opgedane kennis te delen. Dus ben ik reviews gaan schrijven over boeken die Autisme als thema hebben.
Klik hier en je komt op een overzichtspagina met de reviews die ik tot nog toe heb geschreven. Als alles goed gaat, komen er meer. Dat kan ik je alvast wel beloven.

Ik geloof dat het wel duidelijk is dat het autistisch brein mij boeit. Ik ben er iedere dag mee bezig. Zowel in mijn gezin als binnen mijn buro. I Love It! Ga met mij in gesprek en ik kan je talloze treffende voorbeelden noemen hoe het autistisch brein werkt. En ik houd ervan om gedrag te goed te ‘bekijken’ en te verklaren vanuit dat autistische brein.
En dan is het gedrag vaak heel logisch.

PS: Wat vind je van mijn missie? Zet het gerust in een reactie, word ik blij van!